| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Hermiona Linee
Gość
|
 Wysłany: Sob 10:28, 07 Sty 2006 Temat postu: Lekcja Eliksirów i Zielarstwa |
|
|
Witam.Pani od eliksirów i Zielarstwa poprosiła mnie abym opisała tutaj nasza lekcje która odbyła się 6.01.2006r. ponieważ w tedy ja prowadziłam tę lekcje.Cleu Sunday pozwoliła mi dac również pkt.za prace ucznia na tej lekcji a więc tak: 
Obecni:Hermiona Granger,Lana Lux,Paulina Black,Selesta Ridlle,James Potter oraz Blair Madden która sie spóźniła.
Punkty:+2 dla Pauliny Black (za odpowiedź)
Wiadomości z lekcji:
Lukrecja (Glycyrrhiza) - rodzaj bylin z rodziny bobowatych, występujących w południowej Europie i Azji.
Gatunki należące do rodzaju lukrecja:
lukrecja chińska (Glycyrrhiza uralensis)
lukrecja gładka (Glycyrrhiza glabra L.) - pochodzi z Azji Mniejszej i południowej Europy , w ilościach handlowych uprawiana w : Afganistanie, Chinach, Francji, Hiszpanii, Iraku, Iranie, Mongolii, Rosji, Syrii, Turcji i we Włoszech. Uprawiana również w Polsce.
Znana od prawieków w Chinach, Egipcie, Grecji oraz w starożytnym Rzymie. Wierzono, że jej korzeń posiada moc magiczną.
Roślina lecznicza : Korzeń lukrecji (Radix Glycyrrhizae lub Radix Liqurttiae) po okorowaniu i wysuszeniu ma żółty kolor i jest bezwonny, jest zielem leczniczym.
Skład chemiczny: Zawiera glicyryzynę nadającą jej specyficzny bardzo słodki smak oraz trójterpeny, flawonoidy, związki kumarynowe, węglowodory, betainę, cholinę, fitosterole.
Działanie: Korzeń lukrecji ma działanie: przeciwskurczowe, moczopędne, przeciwzapalne, przeciwwrzodowe, przeciwalergiczne, gojące, tonizujące, pobudzające krwawienia miesięczne, immunogenne, cytostatyczne, antynowotworowe, wykrztuśne. Stosowany jest w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przewlekłych nieżytach przewodu pokarmowego, w niektórych chorobach skórnych, w nieżycie jamy ustnej, gardła i oskrzeli. Badania nad lukrecją wskazują na posiadanie przez nią właściwości przeciwrakowych. Stosować ostrożnie i w rozsądnych ilościach ze względu na możliwość wystąpienia objawów ubocznych (zatrzymywanie jonów sodu i wody oraz utratę jonów potasu - grozi to podwyższeniem ciśnienia tętniczego i zatruciem).
Wykorzystywany przez przemysł tytoniowy, spożywczy, farmaceutyczny i kosmetyczny oraz z rzadka przez browary.
Źródło: "http://pl.wikipedia.org/wiki/Lukrecja_%28ro%C5%9Blina%29"
Zdjęcie Lukrecji głdkiej jest na stronie: [link widoczny dla zalogowanych]
|
|
| Powrót do góry » |
|
 |
|
|
 |
Cleo
Skrzat domowy
Dołączył: 11 Gru 2005
Posty: 16
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Z bezludnej wyspy z netem
|
| Wysłany: Pią 20:46, 24 Lut 2006 Temat postu: Diabelskie Sidła |
|
|
DIABELSKIE SIDŁA
Pamiętacie roślinę która broniła Kamienia Filozficznego? Jest ona fikcyjna i tylko możemy domyślać się jej olbrzymich rozmiarów. Prawdopodobnie też nie ciekawego kolorytu- w ciemności Harry, Ron i Hermiona nie zauważyli jej. Prawdopodobnie jest czuła na ruch, który wprowadza ją w aktywność. Zazwyczaj rośliny są bezbronne. Ta roślina i wiele tropikalnych stanowią wyjątek.
Defincja:
Diabelskie sidła - roślina, która swoimi mackami znienacka oplata ofiarę i zaczyna ją dusić. Jedyną rzeczą, która może powstrzymać diabelskie sidła, jest ciepło i światło. Im bardziej ofiara się szarpie tym mocniej roślina trzyma.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry » |
|
|
Cleo
Skrzat domowy
Dołączył: 11 Gru 2005
Posty: 16
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Z bezludnej wyspy z netem
|
| Wysłany: Pią 20:55, 03 Mar 2006 Temat postu: Tojad-Akonit-Mordownik |
|
|
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
. Mała definicja
Tojad - zwany też mordownikiem i akonitem, trująca wysoka bylina z rodziny jaskorwatych, składnik eliksirów, wywar z tojadu jest środkiem pozwalającym zachować świadomość ludzką podczas przemiany w wilkołaka
Tak nazywany jest w różnych regionach tojad mocny (Aconitum firmum) .
2.Roślina objęta ochroną gatunkową
3. Trochę historii
Pliniusz Starszy nazwał ją "arszenik roślinny" z racji wspomnianych już właściwości trujących. Nazwa łacińska pochodzi od greckiego en akonias = nagie, niedostępne skały, lub greckiego i łaacińskiego aconitum = jadowita roślina. Teofrast natomiast łacińską nazwę rodzajową tojadu wywodzi od miasta Akanos (Aconae). Według mitologii greckiej tojad powstał ze śliny trójgłowego psa Cerbera, stróża Hadesu.
4. Właściwości i wykorzystanie:
* Uzyskiwana z tojadu akonityna i wyciągi z korzenia zastosowane na skórę i śluzówki wywołują mrowienie i pieczenie a ostatecznie znieczulenie. Podane doustnie w bardzo niskich dawkach działają przeciwgorączkowo, zwalniają akcję serca. Preparaty z bulw stosowane są jako leki w chorobach przeziębieniowych przebiegających z gorączką, jako lek o działaniu immunomodulującym (normalizujący zaburzoną funkcję układu immunologicznego), w preparatach homeopatycznych. Nalewki z bulw i akonityna używane są zewnętrznie jako lei przeciwbólowe w neuralgiach. Ze względu na toksyczność akonitynę wycofano z lecznictwa wielu krajów.
* Tojad mocny znano i uprawiano już od starożytności jako roślinę trującą i ozdobną. Tojadem miano otruć Arystotelesa, a Dioskurides twierdził, że roślina jest tak silnie trująca, iż zabija skorpiony. W renesansie był najczęściej stosowaną trucizną w Europie. W 1561 roku Matthiolus pisał o wprobowaniu jego właściwości trujących na zbrodniarzu w Rzymie i Pradze. Rehabilitacji tojadu jako rośliny leczniczej przeprowadził w 1762 roku A. Störck, wiedeński aptekarz.Stosowano go głównie jako środek przeciwpadaczkowy, antyneuralgiczny, w migrenach i spazmach.
Tojad mocny wykorzystywany jest także do utrwalania osypujących się zboczy - jego grube i mocne korzenie stanowią doskonałe wzmocnienie dla otaczającej je darni.
5. Informacje dodatkowe
W medycynie stosowany jest korzeń oraz otrzymany z niego alkaloid - akonityna. Surowiec zawiera: 0,4-1,1% alkaloidów diterpenowych głównie o charakterze estrów (akonitynę, mezakonitynę, hypakonitynę, napelinę, neolinę) oraz alkoholoaminy (akoninę, mezakoninę, hypokoninę i inne), alkaloidy aprorfinowe (magnofloryne), katecholoaminy (noradrenalinę, dopaminę). Z korzenia tojadu wyizolowano około20 alkaloidów w postaci estrów i alkoholoamin (które są słabo toksyczne). U niektórych podgatunków przeważa mezakonityna, silniejsza od akonityny. Alkaloidy - akonityna, mezakonityna i hypakonityna działają początkowo pobudzająco a następnie porażająco na nerwy czuciowe. Wywołują znieczulenie miejscowe, blokują zakończenia nerwowe na płytce motorycznej oraz działają porażająco na ośrodkowy układ nerwowy. Dawka toksyczna surowca wynosi 0,3-2 g. Tak duża rozpiętość spowodowana jest znacznie większą zawartością toksycznych alkaloidów w korzeniach młodych roślin.
6. Podsumowanie
- kwitnie lipiec/sierpień
- tojad mocny rozprzestrzniony jest w całej Europie; na północy występuje nawet w Szwecji
- można go spotkać na zboczach, urwiskach, w krzakach, przy skałach
- bulwy rośliny suszy się w tem 40 stopni C
- wszystkie części rośliny są trujące
- w Polsce chroniony, niestosowany
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry » |
|
|
|
|
